Laatste Dag

Laatste Dag. Met een baguette en een pakje La Vache qui Rit op weg. Met de auto van 119 Rue de Bagnolet dwars door Parijs naar de Marché aux Puces; de grootste rommelmarkt ter wereld, alhoewel van rommel geen sprake is. Goed spul! Bij het restaurant kunnen we frites en hamburgers krijgen. Als we uitleggen dat we croissants, koffie, jam, baguette, omelet, kaas en meer van dat soort dingen waar een goed ontbijt uit bestaat willen, dan lukt dat ook. Als het niet op het menu staat gewoon om vragen! Na een uurtje rondslenteren stappen we de auto in en op weg naar huis. De twee jongsten zijn rustig en dommelen soms even weg achterin of spelen wat met hun mobieltje. Het was een goed lang weekend!

Dag Drie

Dag drie. Op naar de Sacré Coeur vanaf Hardrock Café en de Passage Joffroy en door de andere daarop aansluitende passages. We struikelen natuurlijk weer over een Philippe Starck restaurant, maar dat doet niks af aan de prachtige oude pandjes, lambriseringen, geveltjes en etalages. Geopend in 1845 ademt het de sfeer van die jaren, van de Roaring Twenties en het interbellum. Hotel Chopin wordt zeer zeker het hotel waar ik de volgende keer ga overnachten! Langs de Moulin Rouge (dat overdag absoluut niet de moeite waard is om te bekijken) wandelen, slenteren, strompelen we piepend en krakend omhoog naar de Place du Têrtre. Ik herinner me dan ook weer, met kramp in de benen en knieën die in opstand komen, dat het slimmer is om met de bus of metro naar de Sacré Coeur te gaan en dan te voet af te dalen. Het verschil tussen schuifelend wel of niet door te kunnen naar de Sacré Coeur bedraagt volgens mij maar 10 extra toeristen; uiteindelijk zijn we er en M. had gezegd wel even naar binnen te willen. Dat “even” valt tegen; het plein voor de basiliek wordt ingenomen door een uitzichtloze zigzag slang van wachtenden.

Met de Funiculaire naar beneden. Een hulpvaardige man vertelt ons dat de kassa vanwege technische mankementen gesloten is en toont het handgeschreven bericht op de glazen ruit. We betalen 8 Euro en 40 cent en we hoeven niet door de poortjes, maar hij helpt ons behulpzaam door het zijpoortje, waarna we in de gondel van het treintje stappen. Terwijl we afdalen zie we hoe de politie de man in de kraag vat en afvoert. Beneden aangekomen controleren we de prijs van een kaartje en dat blijkt slechts twee Euro te zijn. We zijn dus voor 40 cent getild, opgelicht, genaaid! Aan de andere kant; waar koop je nog een leuk verhaal voor € 0,40! We eten wat bij Les Oiseaux en concluderen dat we hier in ieder geval niet meer terugkomen. Het is pas 2 uur in de middag dus besluiten we toch nog maar even naar de Eiffeltoren te gaan en naar Palais de Tokyo waar we helaas niet in kunnen omdat er Squash wedstrijden gehouden worden. Langs de Seine koop ik een ijsje en zie dat ze ook bananen met Nutella verkopen, datzelfde van gisteren bij Heureux comme Alexandre, voor twintig Euro. Hier voor zes! Met mijn fabuleuze inzicht in en ervaring van Parijs lopen we langs het gedenkteken voor en de brug over waar Diana haar einde vond. Na een rommelige rit met het openbaar vervoer lopen we naar het hotel terug en komen langs een supermarkt waar een grote zwarte man met gekruiste armen voor de borst aangeeft dat hij de eigenaar is, althans dat denkt hij. De naam van de supermarkt is namelijk “Votre Marché”. Ik spreek hem daar dan ook op aan en sommeer hem om weg te wezen! Hij kijkt verbaasd, weet niet wat te doen en komt met een vragende blik in de ogen, maar met de armen intussen omlaag, op mij af. Ik leg hem uit dat hij voor “Ma Marché” staat en dat ik daar niet van gediend ben. Hij is verbijsterd, moet een milliseconde nadenken en lacht luid. Als vrienden gaan we uit elkaar. Bij het hotel ontspan ik mij bij een Ricard en bij Pizzeria Peppe tegenover ons hotel eindigen we de avond met een fantastische maaltijd. Pizza, Mocktail, Bier, vlees- en kaasplank, Wodka Jus, Campari Jus, Vitello Tonnato, Limoncello van de zaak, perfecte espresso met Amaretto Disaronno. “Dessert? Non merci!”

Dag Twee

Dag twee. Philippe Starck werd ooit door Jack Lang, de Franse minister van cultuur, getroond als dé grootmeester in industriële ontwerpen, architectuur en nog veel meer. Reisgenoot W. is een adept en dus gaan we op weg naar een tentoonstelling. Eén tentoonstelling is leuk, maar al wandelend door Parijs worden we door W. om de haverklap geattendeerd op de aanwezigheid van Starck in de stad; van cafés tot brillenzaken en gebouwen en van bloempotten tot informatieborden. Genoeg! Slenterend door de Joodse wijk komen we langs het Louvre waar grappige foto’s worden gemaakt: “kijk ik heb de punt van de glazen pyramide vast”, en lopen we door de altijd weer indrukwekkende Tuileries. Langs de Seine zie ik dat een paar van de fameuze boekenstalletjes open zijn. Ik besluit toch maar eens een boek te kopen om mijn Frans op te halen, en na lang snuffelen koop ik er één van Nietzsche. “Omdat ik eigenlijk best wel gelukkig ben en dus wel wat Nietzsche kan hebben” laat ik de verkoopster weten, die mij prijst met mijn uitstekende keuze! Bij een openbaar toilet kan W. het niet laten om wéér opgewonden te melden dat ook déze door Starck ontworpen was! Dat doet me er aan denken dat we aan het einde van het jaar in de gemeenteraad van Venlo gaan voorstellen om openbare toiletten in Venlo te plaatsen, omdat het voor bezoekers en zeker voor mensen met een lichamelijke beperking dringend nodig is. Déze zou wel eens een verrijking van het aanzicht van de stad kunnen zijn. Op een terrasje onderweg naar onze eindbestemming voor vandaag zien we een man langskomen (althans we denken dat het een man was, maar je moet vandaag de dag niet te snel aannemen dat je het juiste gender herkent), gekleed in een kilt met een jachthond aan de lijn. Trotse Schot of Schotse? Verward persoon? Iemand op weg naar het werk? Lid van een culturele instelling? Vragen die nooit beantwoord zullen worden, maar wij concluderen als snel dat het hier veel minder ophef veroorzaakt dan dat het bijvoorbeeld in Blerick zou doen. Hans H. zou er in ieder geval een ingezonden brief aan weiden. Ahhhh, eindelijk: Heureux comme Alexandre! Middenin Quatier Latin ligt een klein restaurantje dat al generaties Alexander-lang fondue op het menu heeft staan. Vleesfondue, kaasfondue en, gekkigheid, sinds enige jaren ook iets van een steen. Maar het gaat ons om de vleesfondue. Voor mij zeker de vijfde keer in de afgelopen decennia, voor W. de tweede keer. Het vlees was weer fantastisch! De sausjes vielen tegen. Voorheen kreeg je twee of drie neutrale plastic knijpflessen met een prima sausje, maar nu waren het er zes, direct uit de Supermarché op tafel gezet; jammer, de geheimzinnigheid was er af. De ruimte zelf was vroeger enigszins “vettig” en aangeslagen door de vele fonduedampen, de zandkalkstenen muren zagen er nu fris uit en het leek erop dat je met krijt nu weer op de borden aan de muur kon schrijven, vroeger hield het krijt namelijk niet. Ik vroeg aan de garçon uit welk land hij kwam; “d’ou etes-Vous ou vos parants”, waarna hij een aantal keer mijn woorden of klanken nabootste met “ou” of “ou dou”. De chef wist te vertellen dat hij nieuw was en uit Bangladesh kwam. Nadat de tafel was afgeruimd verscheen er een bord met gesneden bananen en een potje Nutella op tafel. Ik melde dat we dit niet besteld hadden, maar vroeg wel even wat de prijs was; twintig Euro! €20 voor een gesneden banaan met een potje chocoladepasta! Bordje ging terug naar de keuken. Al met al weer een prima dag!

Eerste dag

Om 7 uur pik ik mijn mede reisgenoten op en om half acht zijn we op weg naar Parijs. De eerste stopplaats om de auto op te laden levert al meteen problemen op en na enig gedoe met telefoneren en de opgedane kennis dat 7 keer achterelkaar je auto openen en afsluiten ervoor zorgt dat je de geblokkeerde connector weer kunt verwijderden, gaan we verder. Aan de horizon doemen donkere en onheilspellende wolkenpartijen op en al snel rijden we middenin enorme stortbuien; dat belooft niks goeds. Vlak voor Parijs klaart de lucht en stoppen we uit bij Mama Shelter Est waar de temperatuur inmiddels rond de 30 graden is en de luchtvochtigheid hoog, erg hoog. Inchecken en op naar Père Lachaisse (letterlijk vertaald als Vader de Stoel) waar we onderweg in één van die heerlijke kleine zaakjes een Croque Monsieur, een Quiche, een Quiche en een chocoladebroodje “scoren”. Ik had meer van deze immense begraafplaats verwacht; het enige opmerkelijke was een graf van iemand die nog niet overleden was…

Bus 76 voor het hotel brengt ons naar het Centre George Pompidou en via de Notre Dame steken we de Seine over. Een goede vriend adviseerde mij eerder bij een toprestaurant te gaan eten. Nou heb ik deze vriend altijd hoog geschat en de weken voorafgaande aan deze trip heb ik minstens 8 keer gebeld met het restaurant om een afspraak te maken; telkens beantwoord door een bandopname. “Of ik meteen maar voor hem en M. een afspraak wilde maken voor 7 en 8 september en noem vooral mijn naam: Monsieur D.” Mijn vriend en zijn vrouw hadden hier al vaker gegeten en zijn er een graag geziene gast, zou je denken… Na een lange zoektocht in een steeds verder opwarmend en vochtig Parijs vinden we eindelijk het restaurant tegen etenstijd, waar een slordig geschreven mededeling op een A4-tje achter het raam ons laat weten dat ze de hele maand augustus met vakantie zijn: een hele maand! Een goede buur blijkt maar weer vaak beter. We vinden uiteindelijk een restaurant waar we binnen, ruim aan een ronde tafel, kunnen eten, terwijl buiten op de terrasjes de toeristen ieder op een halve vierkante meter elkaar verdringen. De Rib-Eye kon niet beter, de burger was uitstekend en het geheel smaakte voortreffelijk. Tevreden naar het hotel, waar de veel te warme kamer mij doet denken aan de tropische nachten in Azië…

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Luud